8 juli: Om 8.30 uur vertrokken en eerst naar McDonalds gereden waar ik hoopte het weblog bij te kunnen werken. En dat lukte in zoverre dat ik de tekst er wel op kreeg maar de afbeeldingen niet, dus later maar!
Daarna hebben we Broken Hill verlaten en zijn naar South Australia gereden, een lange rit, deels over een vlakte en deels mooi geaccidenteerd oud gebergte. We zijn o.a. in Mannahill gestopt om het hotel daar te fotograferen, daar stond weer allemaal onzinnigheid buiten, lekker maf zoals je hier zo vaak tegenkomt. Het plaatsje zelf stelde echt helemaal niks voor een kroeg annex hotel, politiepost en gebouwtjes voor onderhoud aan de spoorlijn. Het stationnetje was heel leuk om te zien.
Des te meer we de Flinders Ranges naderden, des te mooier het werd, heuvelachtig, rotsachtig gebied met veestations, veel eucalyptussen en zo nu en dan een klein dorp.
Het stationnetje van Mannahill
Via Peterborough zijn we naar Orroroo gereden waar we een hele leuke kleine camping vonden. We hadden een prachtig plekje en hebben nog een tijdje heerlijk in het zonnetje gezeten. ’s Avonds en ’s nachts was het weer erg koud maar overdag was het prachtig zonnig met zo nu en dan wat wolkjes. Ik had verwacht daar wel bereik te hebben voor e-mail en telefoon maar helaas dat had ik niet.
9 juli: De dag begon erg bewolkt, later werd het prachtig zonnig weer, gelukkig maar want we hadden een prachtige rit voor de wielen!
We zijn eerst naar het plaatsje Quorn gereden waar we boodschappen gedaan hebben. Vervolgens hadden we in Hawker mobiel bereik en heb ik Apollo gebeld om toestemming te vragen of we het Oodnadatta track tot William Creek mogen rijden en vervolgens de track naar Coober Pedy. Dat mag dus kunnen we morgen aan bijna 500 km dirtroad beginnen, we hopen zondag dan in Coober Pedy aan te komen zodat we de finale kunnen bekijken, althans we vermoeden dat het daar wel mogelijk moet zijn weer meer tv te ontvangen op Hans zijn laptopje! Dat is toch een dusdanig uniek iets dat met name ik niet wil missen maar vermoedelijk zal Hans ook wel gaan kijken 🙂
Maar voor een aantal stukken dirtroad of tracks moeten we toestemming vragen, zij kunnen zo nagaan wat de weersomstandigheden e.d. zijn ook i.v.m. de eventuele waterstand in rivieren waar we doorheen moeten.
Hoe dan ook vandaag hebben we een fabelachtig mooie rit door het zeer oude berggebied van de Flinders Ranges gemaakt, de natuur is hier geweldig! Ook kangoeroes gespot en gefotografeerd! Het grootste deel van de route is nu een mooie asfaltweg, die is erg nieuw en was er in 2004 toen ik hier was nog niet. Het laatste en mooiste deel qua omgeving van Blinman naar Parachilna is dirtroad en die moet niet nat zijn, dan wordt het een hachelijke onderneming denken wij. Het is namelijk een en al bocht en het gaat constant op en neer. De weg slingert zich letterlijk door het land heen, echt door geweldig mooie omgeving waar ook veel mensen in de natuur kampeerden. Gaan wij ook elders nog wel doen als het ’s avonds wat warmer is, het is hier overigens al een stuk zachter, we gaan dan ook aardig noordwaarts.
Van Parachilna, 5 tot 7 inwoners, zijn we over een mooie weg naar Leigh Creek gereden waar we een leuke camping vonden, super eenvoudig maar goed genoeg met stroom! Het dorp zelf stelt weinig voor en mobiel bereik behoorde ook hier niet tot de mogelijkheden.
The Great Wall of China in the Flinders Ranges
10 juli: Vannacht heeft het gestormd en behoorlijk geregend, dat laatste brak ons vanmorgen behoorlijk op, althans tijdelijk.
Om 8.15 uur zijn we vertrokken, lekker op tijd omdat we wisten dat we ongeveer 300 km dirtroad voor de wielen hadden. Het eerste deel tot Lyndhurst was nog mooi verhard, daarna niet meer op een paar stukken na. De dirtroad was door de regen veranderd in een grote blubberzooi! We glibberden alle kanten op wat Hans wel leuk vond kennelijk maar ik dus niet! Gelukkig werd het later wel beter maar tot Marree zaten er bar slechte stukken tussen. De auto moet je nu ook niet zien, een en al opgedroogde blubber, voordeel is dat het er goeddeels vanzelf af valt!
Een stukje voor Marree zijn we op een prachtige plek bij een rivierbedding gestopt, de natuur is hier zo fantastisch! Ook in Marree hebben we een fotostop gemaakt, het plaatsje stelt niks voor maar de oude treinstellen die er staan zijn de moeite waard om te fotograferen, meer van lelijkheid dan van mooiheid 🙂
Vanaf Marree zijn we een stuk Oodnadatta Track gaan rijden, deze was goed berijdbaar, de 205 km tot William Creek hebben we inclusief diverse stops in vier uur gereden. Het grootste deel was vrijwel net zo goed te berijden als een normale weg, enkele stukken waren van modelletje wasbord, dat is wat minder maar met deze auto minder erg als met de auto van vier jaar terug, wat dat betreft is deze Toyota HiLux een stuk comfortabeler dan de stoere oudere Toyota Land Cruiser die we toen hadden.
Het landschap langs de Oodnadatta Track was geweldig, zeer afwisselend met grote vlaktes, floodplains, oud gebergte, een stuk langs Lake Eyre (zoutmeer met nu een pietsie water), veel kreken, rode zandduinen en een onvoorstelbare leegte! Echt schitterend om te rijden. Onderweg zijn we o.a. bij Plane Henge (Stonehenge maar dan ffies anders) gestopt, hier staan dus twee vliegtuigen rechtop als kunstwerk. Inmiddels waren er meerdere maffe kunstwerken te zien, heel gaaf om te fotograferen 🙂 Hoe verzinnen ze het om zoiets midden in de woestijn te planten! We zijn diverse keren gestopt om het landschap te fotograferen en ervan te genieten.
Plane Henge
Om 15.00 uur waren we in William Creek, max. 6 inwoners, vaak minder! Hier hebben we eerst ingeboekt op de camping, we hadden mazzel wat er was nog een plek met (generator) stroom. We kunnen zonder maar met is prettiger! Het William Creek Hotel is een bezienswaardigheid op zich, de wanden, het plafond, eigenlijk alles hangt vol met T-shirts, ondergoed, petten, visitekaartjes, foto’s, kentekenplaten en noem maar op! Hier hebben we een biertje genomen (prijzig) en ook buiten hebben we rondgekeken in het enigszins bijzondere openluchtmuseum met daarin een oude stoomketel, stukken vliegtuig, een drietraps raket, kleine raket enz. Deze raketten zijn overigens echt, die zijn ooit in Woomera door de Engelsen getest, Woomera is hier niet zo ver vandaan en was een basis in de woestijn, nu is het een plek waar ze asielzoekers opsluiten ….. lekkere plek!
En niet te vergeten de parkeermeter …….. die hebben ze ook ergens vandaan gejat, heerlijk gestoorde plek dus! Maar wel erg leuk 🙂
William Creek Hotel
Het weer begon vandaag met regen maar het werd snel mooier en vanaf Marree hebben we volop zonneschijn gehad, de temperatuur begint aangenamer te worden 🙂
3 Reacties op Broken Hill – William Creek