De NC500, de Schotse Route 66

49981

Wij hebben in mei de NC500, de Schotse Route 66, gereden. In zoverre voor het grootste gedeelte hebben we deze prachtige route gereden, een deel is niet echt geschikt voor een flinke camper dus dat hebben we achterwege gelaten, ook zijn we iets zuidelijker doorgestoken om het rondje af te maken, dat kwam voor ons beter uit. Wij hebben met de klok mee gereden, dat heeft als voordeel dat je altijd aan de kant van de kust rijdt, let op we rijden daar links :-), het heeft als nadeel dat je het mooiste deel eerst rijdt, de oostkust is minder spectaculair dan de westkust. Het is een rondje dat start in Inverness en daar ook weer eindigt. Overigens zijn wij wel afgeweken omdat we ook nog naar Skye wilden, dus feitelijk daarna aan de westkant aan de route begonnen. De hele route is fantastisch, deels rijd je over hele smalle wegen, eenbaanswegen waar wel veel uitwijkplekken zijn dus dat is prima te doen. Wat minder plezierig is, zeker in een camper die stug geveerd is, is het feit dat het onderhoud van de wegen in het hele land slecht tot zeer slecht is. Overigens is dat in Wales en in Schotland wat beter dan in Engeland waar we dagen gehad hebben dat we alleen maar gaten in de weg moesten ontwijken, Hans heeft het daar dan ook helemaal mee gehad, het is geen rijden en hij rijdt alles maar ook voor de bijrijder is het onplezierig omdat je helaas echt vaak het gevoel hebt dat die hele camper uit elkaar rammelt. Stukjes slechte weg heb je overal maar dit was echt bizar helaas. Hoe dan ook deze route is deels prima maar deels ook erg slecht qua wegdek, dat kan ik me in het hoge noorden van Schotland nog wel voorstellen want het is daar erg dun bevolkt maar aan de andere kant, er wordt zoveel reclame gemaakt voor deze route dat je er eigenlijk vanuit mag gaan dat die ook goed te rijden is. We zijn vaak in het VK geweest, de laatste keer was 10 jaar terug, toen hebben waren de wegen kennelijk beter want ook met onze bus was dit niet bepaald fijn geweest.

Landschappelijk gezien is de route fantastisch en ik ben dan ook blij dat we deze nu gereden hebben, met name het westen en het noorden is zo ontzettend mooi, ruig, dun bevolkt met prachtige uitzichten, heerlijke baaien en meren en leuke dorpen. In het noorden vond ik Durness erg mooi, prachtige stranden tussen de kliffen, hoge bergen op de achtergrond en zo gaat dat eigenlijk de hele route tot Thurso, daar wordt het vlakker. Maar daar hebben we weer een prachtige uitstap naar Dunnet Head gemaakt, hier keken we uit op de Orkneys, de kliffen met honderden zeevogels en een fraaie vuurtoren. We mochten daar overnachten, het was echt prachtig. Helaas zaten de vogels daar wel vrij ver, er is een prachtig uitzichtpunt maar daar had je echt nog wel een goede verrekijker nodig. Het hele gebied op Dunnet Head was prachtig. De oostkant is veel minder ruig maar wel erg mooi, heuvelachtig, erg groen en prachtige uitzichten over de Noordzee. Ook hier prachtige baaien zoals o.a. Loch Fleet waar tientallen zeehonden op de zandbanken liggen te luieren. De hele route volgt grotendeels de kust die ook heel dun bevolkt is, zo af en toe een klein dorp en dat is het dan weer. Maar deze route is echt een aanrader ondanks dat het wegdek regelmatig niet best is, is het echt wel de moeite waard om deze eens te volgen, het prachtige landschap maakt veel goed!

Klik op de foto om deze groter te bekijken, vervolgens kun je door de grotere foto’s bladeren.