Mijn geschiedenis in de fotografie

249832498524987249892499224994249962500225005250062500725009250122501332311

Naar aanleiding van het feit dat iemand die zichzelf een oude rot in het vak noemde en wiens bewoordingen er eigenlijk op neer kwamen dat ik en vele anderen met mij kennelijk nog aan het begin van onze “fotografie carrière” staan, ben ik eens gaan bedenken hoelang ik hier al mee bezig ben. En dat komt dus neer op inmiddels meer dan 46 jaar!!!!!

 

Op mijn 14e kreeg ik een cameraatje, een Agfa Isoly 1, een “erfstuk” van mijn acht jaar oudere broer. Ik vond fotograferen toen al leuk maar kon me daar niet heel veel mee bezig houden vanwege het simpele feit dat het gewoon op die leeftijd te duur was. Ik weet nog dat ik tijdens een schoolvakantie naar Zwitserland twee rolletjes vol mocht schieten, ik was toen 16, een met 12 zwart-wit foto’s en een met wel 12 kleurenfoto’s! De keren daarvoor bleef het bij 12 zwart-wit foto’s!

 

Toen ik 18 was kreeg ik verkering met Hans en die zat toen in Duitsland in dienst en kon belastingvrij kopen, jawel ook toen hielden we al van voordeeltjes 😉 en kocht hij voor mij een Agfa pocketcamera, zo’n ritsrats ding. Later hebben we samen een beter vooral luxueuzer, jawel, exemplaar met flitser gekocht. Alleen ging die tijdens een vakantie in 1981 kapot, hij maakte nog maar af en toe een foto en dat was niet echt handig! Daar kwamen we ook thuis pas achter na het ontwikkelen van de cassette’s.

 

En toen besloten we dat er een goede spiegelreflex camera moest komen en dus op pad gegaan en thuis gekomen met de Yashica FX-3 met standaard 50mm lens en 135mm portretlens, zo noemde men die lenzen toen, zoomlenzen waren er nog niet of nauwelijks. En toen sloeg het virus toe! Ik denk dat Hans amper meer de kans gekregen heeft om met die camera te spelen! Een of twee jaar later kwam er nog een camerabody bij omdat ik inmiddels ook een donkere kamer had en tja rolletjes uitwisselen was niet bepaald handig, dus in de ene zwart-wit rollen die ik zelf ontwikkelde en afdrukte en in de andere camera een kleurenrol. Die tweede body was een Yashica FX-D een iets uitgebreider model dan de FX-3. Later kwam er ook nog een Carl Zeiss 28mm groothoek lens en nog later een tweedehands 80-200 zoomlens bij. Deze camera’s heb ik tot 1991 gehad, ze gingen langer mee dan de hedendaagse digitale body’s waar ik er heel wat van gehad heb.

In die 10 jaar heb ik diverse cursussen gevolgd, o.a. twee bij het LOI en een paar via cursusboeken die ik gekocht had, o.a. voor het donkere kamer werk. Ook toen las ik al alles dat los en vast zat over fotografie. En de basis is op zich natuurlijk niet veranderd, het effect van je sluitertijd en diafragma blijft gelijk of je nou analoog of digitaal fotografeert.

 

 

In 1991 heb ik alles ingeruild en een Canon Eos 100 met 25-80mm en 80-200mm lenzen gekocht. Die waren van kunststof gemaakt en veel lichter om mee te nemen dan de koffer vol die ik had en aangezien we in 1992 voor het eerst gingen vliegen, gelijk maar naar Australië (toen is dat virus toegeslagen ;-), was het materiaal dat ik had veel te zwaar om als handbagage mee te nemen. Op zich was dit een hele fijne camera, een van de lenzen begaf het in 2000, althans in zoverre daar was op de een of andere manier vocht in gekomen. Hans heeft dat nog weten op te knappen en zo kon deze die zomer nog mee op vakantie want we twijfelden toen al hevig over een digitale camera maar die dingen waren zo vreselijk duur! Op de terugweg uit Noorwegen hebben we toen bij de Mediamarkt in Bremen (die was toen nog niet in Nederland) een heel simpel digitaal cameraatje meegenomen, het had geen LCD-scherm en je kon niks instellen en het werkte met multimedia kaartjes (ik geloof dat die dunne dingen zo heetten). Maar het gevolg was wel dat ik in december toen mijn eerste (toen) goede digitale camera kocht, een Sony DSC-S70 met echte knallende Sony kleuren!

 

De camera werkte met Sony memorysticks en ik ging toen weer eens Down Under, ik heb zelf een memorystick gekocht en de rest bij elkaar geleend want een memorystick van 64 mb, jawel megabyte, kostte toen iets van 250 gulden!!!!!!

 

Deze camera heb ik klein twee jaar gehad, ik wilde graag een beter zoombereik want dat was nogal beperkt en toen kwam de Minolta Dimage 7i, dat was echt een geweldig ding, prima lens en prachtige kwaliteit foto’s en inmiddels al een 5 megapixel camera, de Sony was 3,3 megapixel en toen speelde dat dus echt nog wel, foto’s waren gauw te klein, vooral omdat de geheugenkaarten zo enorm duur waren gebruikte ik nog wel een kleinere resolutie, dat kon tijdens bijvoorbeeld vakanties vaak niet anders, een laptop had ik toen ook nog niet.

Maar in 2004 kwam de eerste betaalbare digitale spiegelreflex camera uit en dat was vanaf het begin van de digitale fotografie voor mij een grote wens. En dus kwam de Canon Eos 300D met twee zoomlenzen, later de 20D, 30D, 40D, 50D en uiteindelijk de 5DmkII die nog opgevolgd werd door de 5DmkIII, die laatste vooral omdat deze veel sneller was en veel beter focuste, de kwaliteit van de 5DmkII was verder ook geweldig. In die periode werden de camerabody’s ook nog elke keer beter. De 30D was in mijn geval helaas een maandagochtend product want die reageerde vaak heel erg raar en is vrij snel vervangen. Vanaf de 50D had ik weer twee camerabody’s en dat is zo gebleven tot en met de 5DmkIII waar ik de 100D nog bij had. Dat was voornamelijk ook voor onze reizen in Australië op de ene camera had ik de 100-400mm lens zitten en op de andere meestal de 17-40 of 24-105. Om wild te fotograferen moet je snel kunnen reageren en niet nog eens van lens moeten wisselen. Na 2006 zat er niet veel verloop meer in mijn lenzen, ik ben toen kalm aan overgestapt naar de professionele Canon L-lenzen die echt heel goed waren en ook hun waarde behielden. De body’s wisselden wel maar de lenzen niet meer.

 

De digitale fotografie heeft me ook veel werk gebracht. Ik heb tot en met 1998 bij de Rabobank gewerkt (22 jaar lang) en heb vervolgens een blauwe maandag bij een makelaar gewerkt waar ik vervolgens vrijwel niks te doen had en dan duren de dagen lang, heel erg lang! Dus daar ben ik snel gestopt en ik heb toen in het seizoen in de tulpen gewerkt, niet mijn hobby maar wel de gezelligste baan die ik ooit gehad heb! Vervolgens kwam ik op de administratie van een buurthuis terecht, dat heb ik zes jaar gedaan en ben daar gestopt omdat ik inmiddels heel veel freelance werk had. Ik werkte daar overigens parttime.

Via internet stuitte ik in 1999 op Easy Computing, zij vroegen mensen die wilden helpen bij het samenstellen van een boek met duizenden internetadressen, we hadden nog geen Google! Alles moest op rubriek, voorzien van een korte omschrijving, dat leek me wel wat en ik heb dus drie keer aan zo’n boek meegewerkt, er kwamen er een paar per jaar uit! Het exemplaar in de onderstaande link was de laatste.

https://www.bol.com/nl/p/de-beste-internetadressen-in-de-benelux/1001004002014736/

 

En vervolgens vroeg men mij daar of ik wat van digitale fotografie afwist en inmiddels was dat wel het geval en mocht ik de eerste Snelgids Digitale fotografie schrijven en zo ben ik er ingerold en ben nu vele boeken over fotografie en aanverwante onderwerpen verder. Als ik dat eerste boekje nu zie moet ik wel erg lachen, het ziet er nogal amateuristisch uit, ook qua opmaak (niet mijn werk) en afbeeldingen! Maar het was het begin van veel boeken die ik met heel veel plezier geschreven heb en nog schrijf, ze zien er nu gelukkig een stuk beter uit! Ik heb hier zelf ook heel veel van geleerd, simpelweg omdat ik ook heel veel moest uitzoeken. Rijk ben ik er niet van geworden en dat zal ik ook niet worden maar het is enorm leuk om te doen!

 

In 2010 ging Easy Computing failliet, gelukkig heb ik sindsdien voor van Duuren Media diverse boeken mogen schrijven en ik hoop dat er nog meer zullen volgen!

In 2015 ben ik overgestapt op een systeemcamera ofwel spiegelloze camera en het grappige is, ik fotografeerde al veel maar nu nog veel meer. Ik heb het gevoel terug te zijn bij het echte fotograferen. Dat komt ook door de camera, die ziet er inderdaad retro uit maar werkt ook weer meer als een ouderwetse spiegelreflexcamera, althans voor mijn gevoel. Ik had twee Fuji X-T1 body’s met diverse lenzen, een jaar later was ik weer helemaal compleet, toen kwam de 100-400 mm lens uit en die heb ik dus ook jaren gehad bij mijn Canon, ideaal voor natuurfotografie wat ik dus ook zo leuk vindt. Met de 1.4x teleconverter kom ik nog een stuk verder, echt geweldig. Ik was heel blij met deze camera’s die veel lichter in gewicht zijn en dat was ook de hoofdreden, het gewicht begon me niet alleen tegen te staan maar ik begon er ook last van te krijgen en dan moet je gewoon wat anders! En de kwaliteit van de foto’s is zeker zo goed als van mijn vorige camera met lenzen dus wat wil je nog meer, een van beide X-T1’s hebben we nog steeds.

In 2016 ben ik toch overgestapt naar de Fujifilm X-T2, simpelweg vanwege het nog betere bedieningsgemak en niet onbelangrijk deze camera focust sneller en heeft veel meer mogelijkheden op dat gebied en ik ben nog steeds bijzonder blij met deze camera en met het kleine broertje de X-T20 die dezelfde kwaliteit foto’s levert en hetzelfde scherpstelsysteem heeft, het bedieningsgemak is iets minder maar desondanks een heerlijke kleine camera.

 

Het is natuurlijk geweldig dat ik deels mijn werk van mijn hobby heb kunnen maken en ik hoop daar ook nog lang mee door te kunnen gaan, wie weet wat de toekomst brengt, fotograferen zal ik altijd blijven doen! Alles zo terug lezend kan ik dus ook zeggen dat ik een oude rot in het vak ben, desondanks zie ik me nog steeds als een hobbyfotograaf die nog steeds bijleert! En dat maakt het nou net zo leuk! Ik zie mijzelf zeer zeker niet als professioneel fotograaf zoals sommigen denken, dat ben ik niet en dat zal ik ook nooit zijn. Ik neem dan ook geen opdrachten aan, ik fotografeer zuiver voor mijn eigen plezier en dat ik de kennis die ik opgedaan heb via mijn boeken, dit weblog en onze fotoclub kan delen is alleen maar erg leuk! En nog leuker, eind november 2017 komt er een boek van mij uit over het werken met deze prachtige Fujifilm camera’s!