Unteres Odertal Duitsland

We zijn weer terug van een heerlijke camper rondreis in Nederland en Duitsland. Voor mij was het bezoek aan het natuurgebied Unteres Odertal aan de grens met Polen echt een hoogtepunt. Een volgende keer hoop ik een vouwfiets mee te houden want het is veel te groot om alles te belopen. Nu heb ik hier twee flinke wandelingen gemaakt en enorm genoten. Lekker met de camera op stap, Hans vermaakte zich in de camper want die wil toch niet aldoor wachten als ik wat moois denk te zien dus kon ik overal zolang blijven staan en genieten als ik wilde. Langs de Oder vind je diverse polders, feitelijk zijn de uiterwaarden ingepolderd maar die worden ’s winters wel onder water gezet. Nu het droog is zijn er nog enorm veel poelen en dergelijke, deels zijn het nog steeds wetlands. We stonden aan het kanaal in het plaatsje Stolpe, een heerlijke camperplek. Langs dat kanaal loopt een dijk, daarachter heb je de polders en daarachter worden die weer door een dijk van de rivier de Oder gescheiden.

We waren vrij op tijd in de middag aangekomen maar moesten al vlot de camper in voor een vrij langdurige plensbui. Daarna, het was inmiddels vroeg in de avond, scheen het zonnetje weer en na de bui rook het ook zo heerlijk fris buien, alles was lekker afgespoeld en zag er prachtig uit. Vlakbij de camperplek was de loop/fietsbrug over het kanaal en ben ik de dijk opgelopen en heb ik een heel eind op de dijk gewandeld, van de omgeving genoten en uiteraard foto’s gemaakt. Echt veel vogels zag ik niet, die zaten te ver. Wel zaten er bij het dorp heel wat kwikstaarten, ook veel juveniele exemplaren, dat was wel even uitzoeken want die zien er toch wat anders uit. Er zat een ooievaar te poetsen, hij of zij zat op een voormalige electriciteitspaal en heeft daar uren gezeten. Het was prachtig op de dijk, ook de planten waren prachtig, heerlijk begroeide bermen, een eldorado voor insecten.

De volgende morgen ben ik om kwart voor vijf opgestaan, mazzel dat Hans zo vroeg wakker wordt, die heeft me bijna letterlijk het bed uit geschopt, had hij mooi het rijk alleen 🙂 Maar wat ben ik blij dat hij me er uitgeschopt had want het was zo verschrikkelijk mooi zo vroeg in de morgen. De zon was net op, er hing nog grondmist, de koeien stonden in de zon en in de mist en dat was zo’n mooi gezicht. Ik ben het dijkje langs het kanaal weer opgegaan en de andere kant dan de avond ervoor op gaan lopen. En toen kwam ik het pad tegen dat naar de Oder leidt, dwars door de polder. Het is een pad dat veel door de boeren daar wordt gebruikt om o.a. de koeien te voeren en verzorgen. Op de fiets is het handiger om het geasfalteerde pad verderop te nemen dan kun je een prachtig rondje van een kleine 20 kilometer fietsen waarbij heel veel moois te zien is. Maar ik had alleen de benenwagen en ben dus dat grintpad ingelopen en het was echt prachtig. In die polders vind je vele poelen die vaak met elkaar in verbinding staan en daar huizen heel veel vogels. Bij de eerste poel bij een bruggetje zaten heel veel boerenzwaluwen waaronder veel jonge exemplaren, zo schattig om te zien. Iets verderop zag ik iets roodbruins in de verte, ik dacht aan een koe maar het bleken twee reetjes te zijn, zo mooi om te zien, later zag ik nog een kopje boven het lange gras uitsteken. Tijdens de wandeling veel vogels gezien waaronder geelgorzen, een noordse nachtegaal (denk ik omdat iemand dat zei en deze vogel hier veel voorkomt en hij er volgens mijn boekje er erg veel op lijkt), rode wouw, aalscholvers, reigers, kieviten, spreeuwen en meer. Het pad was bijna drie kilometer lang, eenmaal bij de Oder aangekomen dacht ik het rondje te kunnen lopen maar dan had ik nog zo’n vijftien kilometer gemoeten en dat was even teveel van het goede, dan moest Hans wel erg lang wachten! En dus ben ik hetzelfde pad terug gaan lopen, later ontdekte ik dat ik een pad door het veld het kunnen nemen dat langs de poelen loopt, dan was ik ook weer op het pad dat ik gelopen had uitgekomen. Maar nu ben ik dus dezelfde weg terug gelopen en had echt geluk want ik zag een vos die op jacht was, later ontdekte ik door op een foto in te zoomen dat hij denk ik een muis gevangen had. Ook kwam er weer een ree langs rennen. Op de terug weg ook nog even bij de zwaluwen staan kijken, zo leuk om ze bezig te zien. Vlakbij de camper kwam ik nog een ringmusje tegen dat lekker van de besjes daar zat te eten. Kortom het was een fantastische wandeling en ik hoop absoluut nog eens terug te gaan naar dit gebied, dan fietsen mee, vouwfiets mag ook want er valt veel natuur te zien. Nu moesten we verder omdat het een camperplek zonder voorziening was en je moet echt op een gegeven moment de accu’s weer opladen.

Hieronder een aantal foto’s, als de namen van de vogels verkeerd zijn hoor ik het graag want het is vaak moeilijk uit te vissen. Een groter album vind je hier (klik). Heel wat foto’s zijn behoorlijk bijgesneden want de dieren zijn schuw en zitten ver weg, ze komen helaas niet even poseren.