Rio Tinto, Spaans voor rode rivier en rood is deze rivier, de enige rode rivier ter wereld. We zijn vaker in de omgeving geweest en hebben vooral de mijnen, Minas de Riotinto, en de voormalige mijnen, Pena del Hierro bezocht. We zijn twee keer eerder in het Pena del Hierro gebied geweest, in 2020 en ook in januari 2022, zie deze blogpost (klik). Het is een gebied dat nooit verveelt, het verandert ook continu en de kleuren zijn waanzinnig.
Deze keer hebben we bewust de rivier opgezocht, die hadden we eigenlijk nog nooit echt gezien. We hebben een paar routes gereden, de eerste plek waar we bij de rivier kwamen was niet ver van het dorpje Berrocal, als je richting Valverde del Camino gaat dan kom je over de brug over de Rio Tinto en daar kun je ook een prachtige wandeling maken en dichtbij de rivier komen, echter in dit water gaan staan is niet aan te raden. Als resultaat van de vele mijnbouwactiviteiten rond de rivier is de rivier waarschijnlijk zwaar vervuild en zeer zuur. In het water leven bacteriën die leven van de opgeloste metalen zoals ijzer en koper in het water. De grond rond de Río Tinto in de provincie Huelva is rijk aan mineralen, langs de rivier wordt al zo’n 5.000 jaar zilver, ijzer, koper en goud gewonnen. Het ontginnen heeft in de loop der tijd gezorgd voor bijzonder gevormde landschappen. En bovendien is het rivierwater van de Tinto rivier door de aanwezigheid van koper en zilver in het water koperkleurig!
Het gevolg hiervan is echter enorm fotogeniek, al die kleuren, ook in het gesteente zie je allemaal kleuren, we raakten niet uit gefotografeerd! Het is een heel bizar gezicht maar ook weer heel mooi! Het was niet zonnig en achteraf was dat eigenlijk wel fijn, het was koud en wat miezerig maar de kleuren kwamen zo echt veel mooier uit, later hebben we de rivier in de zon gezien en dan is het deels echt minder mooi omdat de blauwe lucht in het water weerkaatst en de kleuren vallen daardoor minder op.
Na op de camperplek in Valverde del Camino overnacht te hebben hebben we de rivier bij de brug in Niebla, een stuk stroomafwaarts, opgezocht. Daar was wat hoogteverschil in de rivier waardoor een mini watervalletje ontstaan was, ook leuk voor de foto’s! Je kunt daar ook dichtbij de rivier komen maar hier waren minder mooie stenen en rotsen te zien.
Iets verderop ligt de oude brug naast de nieuwe brug over de Rio Tinto, je kunt ook heel makkelijk op die oude brug komen en normaal gesproken ook beneden aan de rivier ware het niet dat het behoorlijk nat en glad was dus ik heb de goden maar niet verzocht, in 2013 een gebroken enkel in Zuid-Frankrijk was genoeg! Maar het was wel prachtig daar over de brug bij Puente Gadea, toch weer anders maar niet minder mooi en ook hier ondanks de koude, miezerige regen erg genoten en veel (teveel) foto’s gemaakt!
De volgende dag kwamen we vanaf de andere kant weer over de brug dichtbij Berrocal en omdat de zon scheen toch even gestopt voor wat foto’s, het uitzicht over de rivier was prachtig maar inderdaad veel minder rood omdat de blauwe lucht in het water weerkaatste. Zo kwamen we wederom op de camperplek bij Valverde del Camino terecht.
Vanaf de camperplek richting Portugal gegaan maar al vrij snel weer richt Spanje gegaan omdat Hans gillend gek werd van de verschrikkelijk slechte weg. Ik wist dat het niet best was in dat deel maar zo slecht was echt bizar, enorme kuilen, compleet kapot asfalt en dat is niet best voor de camper! En zo kwamen we weer in de buurt van de Rio Tinto en met name de mijnen. We zouden op de camperplek in het plaatsje Minas de Riotinto overnachten maar die lag naast een kruispunt van twee drukke wegen, niet echt leuk en we wisten van de camperplek bij Pena del Hierro, zie ook de link aan het begin van deze blogpost. Dus daar heen gegaan en weer heerlijk in het kleurrijke gebied waar de natuur het weer al meer overneemt gewandeld en gefotografeerd! De volgende morgen ook de nog zeer minimale Rio Tinto daar opgezocht, weinig water, wel prachtige kleuren. En het licht op de huidige mijnen was fantastisch dus daar ben ik op een plek uitgestapt om foto’s te maken, Hans is wat verderop met de camper gestopt, later ben ik uiteraard terug gelopen. Vervolgens kwamen we langs de mijnen zelf, de uitzichtplek was afgesloten, wel iets verder nog aan een meer waar ze water uit oppompen voor het verwerken van de opgegraven grond/gesteente. Hier zie je meest vreemde vormen en ook het water is bruinrood.
Het is een bizar gebied, heel erg fotogeniek door de kleuren, bij de oude mijnen is het goed te zien dat de natuur het weer overneemt en dat is goed. Er groeien weer veel planten en bomen en ook hoor je ’s morgens de vogeltjes fluiten en zagen we zelfs een hermelijn of marter. Deels zal het gebied zeker vervuild zijn en ik hoop dat men daar afdoende maatregelen tegen neemt. Ik hoorde op mijn foto’s eerder ook wel commentaar over veel vervuiling e.d. maar realiseer je wel dat de grondstoffen die er uit de grond gehaald worden wel door ons allemaal in het dagelijks leven op de een of ander manier gebruikt worden.
Hieronder een serie foto’s met onderschriften, klik op het album om de foto’s groter te bekijken en er doorheen te bladeren. Een hele grote serie vind je hier (klik), het zijn heel veel foto’s dat realiseer ik me maar bedenk ook dat ik deze albums ook voor onszelf als herinnering maak.
3 Reacties op Het stroomgebied van de Rio Tinto