Gisteren is totaal onverwachts mijn allerliefste cavia Molly overleden, ze was nog maar anderhalf jaar jong. Molly was een grote schrok met eten en had zich weer eens verslikt en vermoedelijk is dat de trigger geweest voor het acute nierfalen, achteraf is het wel zo dat ze het niet fijn vond als je aan een bepaalde plek op haar linker en rechter zijde kwam maar op zich is dat nou ook weer niet verontrustend want ze vinden bepaalde aanrakingen vaker niet prettig. En Molly at niet, ze vrat, ze was dan ook al aardig op weg naar een gewicht van 1600 gram en ze viel dus niet af want vaak een teken is van ziekte. Cavia’s zijn prooidieren en laten het niet snel zien dat ze ziek zijn. Maar gistermorgen was opeens alles anders, haar geliefde komkommer wilde ze niet, ook haar vitamine C pilletje niet en dat zien ze hier als een snoepje dat ze zo’n beetje uit mijn handen grijpen. Dus advies gevraagd bij Anoek en die kwam met de vernevelbak, het bleek ook dat haar longetjes goed klonken en dat ze iets in haar luchtweg had en dat kwam er op een gegeven moment ook uit. Uit de vernevelbak leek het beter te gaan, ze was weer alerter. Achteraf vermoeden we dat ze anders direct al overleden was want ze was al behoorlijk slap voordat ze de bak inging. ’s Middags zou ik haar weer wat tarwegrasmengsel voeren om haar darmen op gang te houden, heel erg belangrijk bij cavia’s. Dat wilde ze niet en toen begon ze te schokken en nog een paar keer en het was gebeurd en was ik mijn lieve, mooie aanhankelijke meisje kwijt. En dat doet pijn, ga me niet zeggen het was maar een cavia en voor een paar euro heb je een nieuwe, het is een huisgenootje dat ik dagelijks verzorg en waar ik een band mee heb en met Molly helemaal omdat ze zo aanhankelijk was. Het is ook zo raar, maandag stond ze nog vooraan te bedelen en een dag later was het gebeurd. Ook de caafjes onderling hebben een band, het was gister en ook vandaag nog opvallend rustig in het hok, we hebben haar ook terug gelegd zodat haar maatjes en later haar twee zoontjes afscheid konden nemen, ze voelen dit wel degelijk en het klinkt misschien raar maar volgens mij rouwen ze ook, ze zijn nog steeds erg rustig, eten wel gelukkig maar ze voelen het wel degelijk.
Molly kwam in augustus vorig jaar bij ons wonen, vlak nadat Ernie overleden was, Molly was net als Ernie een CH-teddy cavia en die zijn erg lief en aanhankelijk. Ze had ook een stamboom en omdat Anoek deze cavia’s wilde gaan fokken mocht ze een nestje samen met Ernie junior de cavia van Anoek. En op 8 januari kreeg ze vier jongen, een totaal onvolgroeid en dood geboren, een onvolgroeid maar wel levend maar die heeft het niet gered. Brutus en Boris waren wel volgroeid en wonen bij ons, we wilden ze niet uit elkaar halen maar als de dekking gelukt is gaat Boris ook vader worden. Waarschijnlijk is Ernie jr iets te lang bij Molly geweest en heeft er een dubbele dekking plaats gevonden. Toen Molly drachtig was heeft ze ook nog een behoorlijke longontsteking gehad, ze was achteraf gezien behoorlijk vatbaar. Maar wat was het leuk met die twee jonge ukjes erbij. Na de zoogperiode mocht ze met pensioen want meer nestjes vonden we gezien de eerste dubbele dekking niet verantwoord. En ze had het goed met haar vriendje Brownie en vriendinnen Toos en Lola en later Lacey. Als wij op vakantie zijn zat ze met de hele troep bij Anoek en waren er nog meer vriendinnen. Mijn enige troost is dat ze het heel goed gehad heeft maar wat zal ik die lieve bedelende knuffeldame missen, ze was echt lief en zo aanhankelijk. Ze is de regenboogbrug overgegaan en is nu bij Ernie en Bert en Happertje en Tommie.
Dag allerliefst meisje, we zullen je nooit vergeten ondanks dat je maar kort bij ons was, we gaan je echt missen, rust zacht liefje.
Molly 23-4-2019 / 27-10-2020
Een reactie op Rust zacht allerliefste Molly