Het is al even geleden maar dit moest eerst echt bezinken. Je weet het als je dieren hebt dat ze ook een keer sterven maar mijn leuke, prachtige, ondeugende Jip was nog maar drie maanden. Hij ging een prachtige toekomst met vijf vrouwen tegemoet na zijn castratie. Die castratie ging perfect, hij was wakker, at weer maar hij had tijdens de operatie slijm in zijn longetjes gekregen en uit voorzorg is dan een antibiotica kuurtje nodig omdat dat kan uitmonden in een longontsteking die ze vaak niet overleven. Bijwerking van deze antibiotica is dat ze vaak minder gaan eten, echter Jip at helemaal niet meer maar spuitjes dwangvoer, tarwegras, gingen er eigenlijk heel makkelijk in. Een cavia moet blijven eten, zo niet dan komen de darmen stil te liggen en gaat hij dood. Dat was na de eerste dosis antibiotica, helaas ging het de tweede dag na de tweede dosis heel snel bergafwaarts en stierf mijn prachtige mannetje. In zeldzame gevallen komt dit voor helaas en echt helemaal niemand had dit kunnen voorzien. Boris, de pleegvader van Jip om het zo maar te noemen, is een cavia die vaak last heeft van luchtweginfecties en de antibiotica waar kleine Jip niet tegen kon is bij Boris het enige dat helpt. Meerdere van mijn cavia’s hebben deze antibiotica weleens gehad dus ja het is echt hele domme pech!
Jip had direct op dag een mijn hart gestolen, hij was de kleinste in het nestje van Anoek en is hier geboren, omdat Anoek een aantal dagen afwezig was wegens vakantie hebben wij Jip bijgevoerd omdat hij de kleinste in het nest was en wat hulp nodig had. Hij groeide uit tot een prachtige cavia, prachtig getekend maar vooral leuk en erg ondeugend en een kleine bedelaar. Ze zijn allemaal verschrikkelijk leuk en lief maar hij had in die korte tijd waarin we ook nog vijf weken weg zijn geweest mijn hart veroverd. En dus kwam dit bij mij heel hard aan, zijn eveneens prachtige zusje Janneke is een troost, zij is uit de foklijn gehaald omdat het hele nestje mogelijk niet tegen deze antibiotica kan. Maar desondanks mis ik mijn mooie, bedelende, altijd kletsende Jip. Maar nogmaals echt niemand had dit kunnen voorzien, de les is wel als een cavia die deze antibiotica krijgt na de eerste dosis helemaal niet meer eet (Boris eet er geen hap minder door overigens) dan andere minder goed werkende antibiotica proberen. Je kunt zeggen dan had je hem niet moeten laten castreren wat ik mezelf eerst ook verweten heb maar dat is onzin, hij had een luchtweginfectie kunnen krijgen waardoor hij aan deze antibiotica zou moeten en dan was hetzelfde gebeurd. Het is een trieste samenloop van omstandigheden geweest.
Jip moest al vrij snel bij zijn zusjes vandaan omdat zijn balletjes ingedaald waren en dus kwam hij bij mijn Boris terecht en Boris is zo lief voor die ukjes, hij is echt een ideale pleegvader en heeft nu weer tijdelijk jong gezelschap, een cavia mag nooit alleen zijn. Jip begon te puberen en dat werd niet altijd meer door Boris gewaardeerd maar hij bleef lief voor hem ook toen Jip zo ziek werd ging hij tegen hem aan liggen, zo aandoenlijk om te zien.
Rust zacht lief klein mannetje, ik had je graag volwassen zien worden. Maak maar lol met de andere caafjes aan de andere kant van de regenboogbrug, dag liefje.
Een reactie op Rust zacht lieve kleine Jip