For foreign friends, this time you’ll find an English translation of this blogpost below the photo galleries.
Wij zijn in onze vakantie op 16 september naar Oradour-sur-Glane geweest, hier wilden we al heel lang naartoe maar het kwam er nooit van, nu dus wel. We hebben zelden zoiets indrukwekkends gezien, iedereen liep er vol verbazing, afschuw en wat al niet meer rond. Het was opvallend hoe stil iedereen was. Wij waren er ook stil van en diep, heel diep onder de indruk. Hieruit blijkt maar weer dat het grootste gevaar voor de mens, de mens is! En heeft de mens hiervan geleerd? Nou nee, het gebeurt nu weer op veel grotere schaal in Oekraïne, ook in Syrië en vele andere plekken is dit gebeurd het is te verschrikkelijk voor woorden. En dit gebeurt steeds weer, de mens leert kennelijk nooit!
Het drama van Oradour-sur-Glane in het kort
Bron: De boekjes die ik daar gekocht heb, ook in het Nederlands verkrijgbaar. Dat is niet zo vreemd want er komen daar ook veel Nederlanders.
Het gebeurde op een mooie zomerse dag op 10 juni 1944, dus vier dagen na D-Day. Het drama voltrok zich binnen enkele uren. Deze uren vol gruweldaden hebben mensenlevens vernietigd en het leven van de nabestaanden tot een hel gemaakt. De weinige overlevenden verloren alles, hun bestaan, hun familie, hun bezittingen en hun verleden. Het enige wat hen restte waren hun herinneringen.
Het dorp is het toneel geweest die in de annalen van de tweede wereldoorlog zijn weerga aan huiveringwekkende gruwelijkheden niet kent. Het hele dorp werd bijeen gedreven, 642 mannen, vrouwen en kinderen werden uitgemoord en 328 gebouwen werden systematisch vernietigd nadat ze geplunderd waren. En het waarom is niet echt duidelijk, er waren geen verzetsdaden gepleegd, geen strijders, het was een vreedzaam, slaperig dorp zoals er zovele zijn in Frankrijk. De bezetter werd tot dan zelden gezien in het dorp. Het volgende verhaal kan de aanleiding geweest zijn: De aanleiding voor het drama was mogelijk de dood van twee Duitse officieren. Zij waren op 8 juni omgekomen in een vuurgevecht met een gewapende groep Fransen. Eén van de twee Duitse slachtoffers was Helmuth Kämpfe. Zijn dood was een grote schok voor zijn persoonlijke vriend Majoor Diekman. Hoewel er al 28 gevangenen als vergelding werden doodgeschoten wilde Diekman meer. Hij wilde wraak. Oradour-sur-Glane lag niet ver van de plaats waar het vuurgevecht had plaatsgevonden. Meer info in de link onder dit verhaal.
De gruwelijke uren
14.00 uur: De SS-divisie valt het dorp binnen. Het dorp wordt afgegrendeld en de bewoners krijgen de opdracht om naar het marktplein te gaan.
15.00 uur: De bewoners worden verzameld. Machinegeweren worden neergezet op de verzamelplaats waar ook de mannen en vrouwen uit de omliggende dorpen die in het dorp waren naartoe gestuurd worden. De schoolkinderen komen in rijen aan gelopen, onder leiding van hun onderwijzers.
15.30 uur: De soldaten scheiden de mannen van de vrouwen en kinderen. De laatste groep wordt de kerk in gedreven en vlak daarna worden de mannen in groepen verdeeld en naar verschillende executieplaatsen gebracht.
16.00 uur: De uitmoording van de mannen. Er klinkt een ontploffing. Na dit signaal spugen de machinegeweren hun dodelijke salvo’s. De moordenaars geven aan enkele stervenden het genadeschot, echter lang niet alle mannen waren dood. Na de schoten werden de lichamen in brand gestoken.
17.00 uur: De uitmoording van de vrouwen en kinderen. De SS-ers zetten een kist neer waaruit een paar lonten hangen. Deze worden aangestoken en verspreiden een verstikkende rook, waardoor de vrouwen zich in blinde paniek op de deuren storten. Daar worden ze opgewacht door de SS-ers die hen met machinegeweren bestoken zodat ze weer naar binnen moeten vluchten. Deze slachtpartij is door één vrouw overleefd. Dat was mevrouw Rouffanche. Een brute afslachting van onschuldige mensen die allen in gruwelijke pijn omkwamen in de vlammen. Het jongste kind was slechts acht dagen oud.
Naar het schijnt hebben de soldaten zich ’s avonds en ’s nachts vol gezopen en gegeten met de wijn en etenswaren die ze geplunderd hadden.
Op initiatief van Generaal De Gaulle zijn de ruïnes van het dorp in tact gelaten, zodat de mensheid voor altijd herinnerd wordt aan de barbaarsheid van de oorlog.
Wij waren echt diep onder de indruk, vooral in de kerk bekroop mij een intens triest gevoel, het is nauwelijks voor te stellen hoe de paniek en angst daar geweest moet zijn. Je loopt in het dorp rond en ziet de bezittingen van mensen, voor wat er van over is. Juist die restanten daarvan doen je realiseren dat ze bijna 80 jaar geleden voor het laatst gebruikt werden door mensen van vlees en bloed die binnen een paar uur tijd letterlijk afgeslacht werden. Een dier doodt niet om te doden maar om te overleven, de mens daarentegen …………..
Hier vindt je nog veel meer informatie: https://www.oradour.org/
Wij zijn zelden zo diep onder de indruk geweest, we hebben vrijwel geen woord gezegd toen we daar rondliepen, het is heel onwerkelijk, het gaat je verstand gewoon te boven dat mensen in staat zijn om zoiets te doen. Maar recentelijk hebben we dit weer kunnen zien, het gebeurt nog steeds en helaas op nog veel grotere schaal. Ook de fotogalerij met de foto’s van de mensen was enorm indrukwekkend, de slachtoffers hebben dan een gezicht, een gezicht zoals jij en ik!
Hieronder twee series foto’s de eerste zijn de originelen in kleur, de twee zijn dezelfde foto’s in zwart-wit, op de een of andere manier vind ik dat beter bij het onderwerp passen. Klik op de foto om de serie op groter formaat te bekijken.
The Oradour-sur-Glane massacre
We went to Oradour-sur-Glane in our holidays on 16 September, we had wanted to go here for a long time but never got around to it, so now we did. We have rarely seen anything so impressive, everyone walked around in amazement, horror and whatnot. It was striking how quiet everyone was. We too were silent and deeply, deeply impressed. This shows once again that the greatest danger to mankind is mankind! And has mankind learnt from this? Well no, it is now happening again on a much larger scale in Ukraine, also in Syria and many other places, it is too horrible for words. And this happens again and again, man apparently never learns!
The drama of Oradour-sur-Glane in brief
Source: The booklets I bought there, also available in Dutch. This is not so strange as many Dutch people also visit there.
It happened on a beautiful summer’s day on 10 June 1944, i.e. four days after D-Day. The drama took place within hours. These hours full of atrocities destroyed human lives and made the lives of the survivors hell. The few survivors lost everything, their livelihoods, their families, their possessions and their past. All that remained for them were their memories.
The village was the scene unparalleled in the annals of the Second World War in terms of horrifying atrocities. The entire village was herded together, 642 men, women and children were massacred and 328 buildings were systematically destroyed after being looted. And the why is not really clear, there were no acts of resistance, no fighters, it was a peaceful, sleepy village like so many in France. The occupying forces were rarely seen in the village until then. The following story may have been the trigger: The trigger for the tragedy may have been the death of two German officers. They had died on 8 June in a firefight with an armed group of Frenchmen. One of the two German victims was Helmuth Kämpfe. His death was a great shock to his personal friend Major Diekman. Although 28 prisoners had already been shot in retaliation, Diekman wanted more. He wanted revenge. Oradour-sur-Glane was not far from where the firefight had taken place. More info in the link below this story.
The gruesome hours
14:00: The SS division invades the village. The village is cordoned off and residents are ordered to go to the market square.
15:00: The residents are gathered. Machine guns are put down in the assembly area where the men and women from the surrounding villages who were in the village are also sent. The schoolchildren arrive in rows, led by their teachers.
15:30: The soldiers separate the men from the women and children. The last group is driven into the church and soon after, the men are divided into groups and taken to different execution sites.
16:00: The extermination of the men. An explosion sounds. After this signal, the machine guns spit their deadly salvos. The killers give the final shot to some of the dying, however, by no means all the men were dead. After the shots, the bodies were set on fire and killed the men.
17:00: The extermination of the women and children. The SS men put down a box from which hang a few fuses. These are lit and spread a choking smoke, causing the women to rush to the doors in blind panic. There they are met by the SS men who fire machine guns at them, forcing them to flee back inside. This massacre was survived by one woman. That was Mrs Rouffanche. A brutal slaughter of innocent people who all died in horrific pain in the flames. The youngest child was only eight days old.
It is said that the soldiers drank and ate themselves full in the evening and night with the wine and food they looted.
On General De Gaulle’s initiative, the ruins of the village have been left intact so that humanity is forever reminded of the barbarity of war.
We were really deeply impressed, especially in the church an intensely sad feeling came over me, it is hard to imagine what the panic and fear must have been like there. You walk around the village and see people’s possessions, for what is left of them. The very remnants of them make you realise that almost 80 years ago they were last used by flesh-and-blood people who were literally slaughtered within a few hours. An animal does not kill to kill but to survive, humans on the other hand …………..
There is much more information here: https://www.oradour.org/
We were really deeply impressed, especially in the church an intensely sad feeling came over me, it is hard to imagine what the panic and fear must have been like there. You walk around the village and see people’s possessions, for what is left of them. The very remnants of them make you realise that almost 80 years ago they were last used by flesh-and-blood people who were literally slaughtered within a few hours. An animal does not kill to kill but to survive, humans on the other hand …………..
We have rarely been so deeply impressed, we hardly said a word as we walked around there, it is very unreal, it is just beyond your comprehension that people are capable of doing such a thing. But recently we were able to see this again, it still happens and unfortunately on a much larger scale. The photo gallery with the pictures of the people was also hugely impressive, the victims then have a face, a face like you and me!
Above are two series of photos the first are the originals in colour, the two are the same photos in black and white, somehow I think that suits the subject better. Click on the photo to view the series in larger size.
2 Reacties op Het bloedbad van Oradour-sur-Glane