Vorige week zaterdag vertrokken wij van een prachtig overnachtingsplekje met onze bus aan een klein weggetje bij Flesberg, middenin de natuur maar daarover in een latere blogpost. We waren kalm aan op weg naar Zweden en wilden Oslo vermijden, dus Truus (TomTom) opdracht gegeven een route voor ons te zoeken en snelwegen te vermijden. Het gevolg was echt een fantastische route met slecht wegdek, dat dan weer wel, door de bossen en heuvels en langs hele kleine dorpjes. Op een gegeven moment zagen we het bordje Vatnås kirke en twee tellen later reden we er bijna tegenaan, figuurlijk gesproken dan want het kerkje lag op een heuvel. Het is een schattig klein kerkje bij een heel klein dorpje dat uit een paar huizen bestaat plus wat in de omgeving verspreide huizen. Het was niet makkelijk fotograferen, een lichte lucht en een bijna zwart kerkje maar uit de RAW-bestanden zijn in dat geval altijd wel prima foto’s te halen.
De kerk was open, we zagen iemand in en uit gaan en dus de stoute schoenen aangetrokken en na te vragen even binnen gaan kijken. En dat was verrassend, wat een prachtig schilderwerk en houtsnijwerk, zulke mooie versieringen. Het was ook binnen vrij moeilijk fotograferen, niet zozeer omdat het vrij donker was maar meer door de ramen waar fel licht doorheen kwam, flitsen had gekund maar heeft men liever niet en dus doe ik dat ook niet. Bovendien zijn de foto’s met hoge ISO-waarden altijd prima plus dat ik een paar HDR’s gemaakt heb.
Info over het kerkje:
- Bouwjaar: 1660
- Provincie: Buskerud
- Aantal zitplaatsen: 125
De hervorming van 1537 markeert het einde van de middeleeuwen in Noorwegen en de oprichting van de Evangelische Lutherse Kerk van Noorwegen. In 1349 en 1350 reduceerde de pest de bevolking met ongeveer tweederde. Er was dus bijna geen behoefte aan nieuwe kerken tot de bevolking in de 17e eeuw weer groeide.
Aangezien de steden nog steeds meer kerken hadden dan ze nodig hadden, veel van deze waren stevig van steen gebouwd, was het vooral in landelijke gebieden waar nieuwe kerken werden gebouwd. Van ongeveer 300 kerken die tijdens de 150 jaar na de hervorming gebouwd zijn, resteren er slechts 64.
Gedurende deze periode werden de meeste kerken van hout gebouwd. De koggewricht (google op cogging joint om te zien wat dit inhoudt) verving het staafkerkontwerp. De vorm van kerkdiensten veranderde en de prediking werd belangrijker. Dit leidde tot grotere ruimten om de gemeente dichter bij het koor en de preekstoel te laten zitten. Er werd daarom met nieuwe plattegrondmogelijkheden geëxperimenteerd, waaronder kruisvormig, Y-vormig en achthoekig. Veel van de oude staafkerken werden ook uitgebreid tot een kruisvormig ontwerp.
De grotere nadruk op de prediking en het woord van God had ook een nieuwe interieurvorm nodig. Het altaar van de middeleeuwen is verdwenen. Preekstoelen werden meer prominent en het schip werd gevuld met banken. Veel kerken kregen galerijen, altaarstukken, wijwaterbakken en preekstoelen werden versierd met bijbelse motieven en versieringen. Het monogram van de koning had vaak een prominente positie, aangezien hij het hoofd van de kerk was.
Hieronder een serie foto’s, klik op een miniatuur hieronder om deze groter te bekijken, vervolgens kun je handmatig door de grotere foto’s bladeren.
2 Reacties op Vatnås kirkje